সমীৰণ বৰুৱা আহি পালে

দিগন্ত বুঢ়াগোহাঁই

ফেহুঁজালি-
আকাশত প্ৰচ্ছদ অৰ্ধসূৰ্যৰ।
"সমীৰণ বৰুৱা আহি আছে।"

অৰণ্যবাসী স্বপ্নৰ আঙুলিত ধৰি
আমি আগুৱাম
বৃষ্টিৰ বন্যাৰে বিধৌত
এলিচৰ যাদুসনা দেশলৈ।

মৃত্যু আৰু কান্দোনৰ
ভয়াল শব্দত
নৃত্যৰতা পৃথিৱী।
শিলীভূত আকাংক্ষা আৰু
স্তিমিত উত্তেজনাৰ
শীতলতা ভাঙি
অৰ্ধসূৰ্যৰ তেজাল উত্তৰ-
"সমীৰণ বৰুৱা আহি আছে।"

মোৰ আইৰ ৰঙচুৱা চকুলো
চকুতে শুকায়।
প্রত্যয় প্রতিশ্রুতিৰ
কেঁকুৰীত
এদিন লগ হ'ম
আৱেগৰ উমসনা
বুকুৰ সেউজীয়া তেজেৰে
আত্মাৰ লাইখুঁটা গঢ়িম।

"সমীৰণ বৰুৱা আহি পালে"
উদ্বাস্তু বিপ্লৱৰ
অপসৃয়মান আদৰ্শৰ
অস্তগামী অৰ্ধসূৰ্যই ক'লে,
"সমীৰণ বৰুৱা আহি পালে।"