এই কথা অচিনাকি নহয়

জ্যোতিময় দত্ত

এই কথা অচিনাকি নহয়
ধোঁৱাৰঙী নিয়ৰৰ বাটেৰে বেলিটিয়ে নৈ-খনত জাপ দিয়াৰ কথা
নলনি ফালি উজাই অহাৰ কথা পানীকাউৰীৰ মাতটো
চকুৰ বগাৰে ঢাকি থোৱাৰ কথা বুকুৰ হালধীয়াক

এই কথা অচিনাকি নহয়
টেঙেচীয়া মাতেৰে মাতি থকাৰ কথা
মৌন আলাপৰ সীমাহীন উত্তেজনাক
তৰাপাতৰ আগেৰে সৰি পৰিব খোজা পানীৰ টোপালত
কঁপি কঁপি ওলমি থকাৰ কথা আকাশৰ নীলিমতা
সজাই লোৱা তাছপাতৰ দৰেই সজাই লোৱাৰ কথা
নিবিচৰা পোহৰ আৰু এন্ধাৰবোৰ

সকলো হেৰুৱাই অহাৰ পিছতো হেৰাই নোযোৱা গোন্ধ এটি
খোজৰ ভিৰত নিবিচৰাকৈয়ে কাণত ভাহি উঠা
চিনাকি অচিনাকি মাতৰ মৃদু লয় এটা
সাঁচি ৰখাৰ কথা বুকুৰ একুৰিয়ামত

এই কথা অচিনাকি নহয়
সুকুমল উশাহৰ প্ৰবাহী প্ৰশান্তি এটা বিচাৰি
শিলত কাটি থোৱাৰ কথা দগমগাই থকা পকা ৰ’দৰ এটা ছিটিকনি |

(( ভালপোৱা দিনৰ নষ্টালজিয়া..... মোৰ এই কবিতা ))