সপোনৰ খবৰটো

জ্যোতিময় দত্ত

পোহৰে এন্ধাৰে মাটি-পানীৰ খবৰটো দি ফুৰোঁতে দেখিলো
ফটা ওঁঠৰ কোৱাৰিয়েদি তেজ বিৰিঙি আহিছে
য’ত খবৰবোৰ পৰি আছিল তেজৰ লেটি লৈ
তাত এদিন প্ৰথনাৰ শলিতা জ্বলিছিল
বূঢ়াডাঙৰীয়াৰ ঘাম পৰি

ইতিহাসৰ সৌধত বিজয়ৰ লাল পতাকা এখন
উৰি থ্কাৰ পৰতো
গাঁওবোৰ এতিয়া আন্ধাৰৰ পোতাশালত বন্দী

অন্তহীন ঢৌত আমাৰ হাঁহি-হেঁপাহবোৰ উথলি অহাৰ দিনতো
পেটত গামোচা বান্ধি ৰাতি নিয়াইছোঁ হেজাৰজনে

আৰু
সৰাপাতৰ মৰমৰণিত যেতিয়া সাৰ পাই উঠিছিল
সপোনৰ টুকুৰা লৈ চকুবোৰ
দেখিছিলো
ৰৈ আছিল খবৰ হৈ হাড়ত ফুলা এডৰা বনৰীয়া ফুল |