জিলিৰ মাতত পথাৰখন তিতি আছে নিয়ৰত

জ্যোতিময় দত্ত

জিলিৰ মাতত পথাৰখন তিতি আছে নিয়ৰত
আকৌ গধূৰ হৈ পৰিছে মৌন ওঠৰ নিৰৱতা

আহতৰ ডালত পৰি কান্দি থকা ফেঁচাহালিও
ক’ৰবালে বুলি ৰাতি কাটি উৰি গ’ল

কাৰোবাৰ চকুৰপৰা দিন-ৰাতিৰ
চিন এটা নাইকিয়া হ’ল

হেৰাই গ’ল বুকুত ধৰফৰাই
বাঢ়ি অহা আৱেগ

কিনকিনিয়া বৰষুণত চিলমিলিয়া হ’ল
সপোনৰ টোপনি
বলিয়া ডাৱৰে গিলি থলে কাঁচিজোন |

( এটা নিবিচৰা দিনৰ স্নেপচট... মোৰ এই কবিতা)